Każdy opiekun psa chce, by jego pupil żył w dobrostanie jak najdłużej – to naturalne, ale też z wiekiem równie naturalnie pojawia się starość, a z nią przeróżne niedogodności.
Żyjąc ze swoim psem, jesteśmy w stanie rozpoznać kiedy coś im dolega, kiedy są osowiałe, nie czują się dobrze. Zawsze należy reagować, by pomóc psu.
Starszy pies, to również, w pewnym sensie, inny poziom posiadania psiaka.
Mając takiego psa, bądź decydując się na adopcję takowego, musimy przygotować się na kilka rzeczy.
Bardzo często starsze psy po prostu są chore i wymagają leczenia, często też nie kończy się na jednej chorobie. Za chorobami idą wizyty u weterynarza, a za tym chcąc-nie chcąc finanse.
Zespół zaburzeń poznawczych tzw. PSIA DEMENCJA (starzenie się mózgu)
Objawy jakie mogą wystąpić i mogą być dla nas zauważalne to:
- zmniejszona reakcja na bodźce
- problem z uczeniem się
- zwiększona drażliwość
- odmawianie, lub zmniejszona chęć do zabawy
- umiejętności, których nauczyliśmy psiaka mogą wychodzić mu nieco gorzej
- dezorientacja – pies nie poznaje miejsc, nie potrafi się odnaleźć. Istotne jest, by nie zmieniać przestrzeni domowej, by psu było łatwiej.
- zaburzenia rytmu dnia/ snu – na przykład nasz psiak budzi się w nocy, nie potrafi znaleźć sobie miejsca.
pies nie trzyma czystości
Co możemy zrobić dla psa w podeszłym wieku?
Nie ma jednoznacznych badań diagnozujących psią demencję. By wiedzieć, że pies ma zaburzenia poznawcze należy wyeliminować inne choroby, co wiąże się z wieloma różnymi badaniami.
Leczenie demencji u psa można wspierać farmakologią, ale tutaj już indywidualnie lekarz weterynarii powinien zalecić, w jaki sposób wspomóc konkretnego psa.
My jako opiekunowie powinniśmy mieć na uwadze:
KOMFORT PSA – psi senior potrzebuje więcej spokoju, szybciej się męczy, więcej odpoczywa. Nawet, jeśli kiedyś chętnie uczestniczył w psich zabawach, czy przebywał gwarnym towarzystwie, to mogło z wiekiem się zmienić. Jeśli chcemy, by nasz pies czuł się bezpiecznie i komfortowo, zwracajmy uwagę na sygnały wysyłane przez naszego pupila.
RUTYNA I BEZPIECZEŃSTWO W DOMU – przewidywalność jest wskazana u psów, dzięki temu czują się bezpiecznie. Senior, który wie co go czeka, nie będzie miał powodów do niepokoju. Mając w domu starszego psa, dobrze by było nie zmieniać za wiele w przestrzeni domowej, a jeśli istnieje ryzyko, że psiak np. spadnie ze schodów, wpadnie na jakiś niebezpieczny przedmiot, należy ograniczyć dostęp do tych stref.
UTRZYMYWANIE AKTYWNOŚCI, zarówno fizycznej jak i mentalnej. To bardzo ważne, bo po pierwsze dbamy o odpowiednie stymulowanie, które spowalnia sposób postępowania choroby. Po drugie mimo mniejszych możliwości, nasze psy nas potrzebują! Może zrobi wolniej, albo zapomni jak się kręciło ten obrót, czy susełka, ale to nic.
To co najważniejsze, to by nasze psy czuły się bezpiecznie, komfortowo i by miały obok człowieka, który im pomoże oraz otoczy opieką
REHABILITACJA – warto zabrać swojego psiaka do fizjoterapeuty, który zaproponuję odpowiednią terapię, masaż, a może zestaw konkretnych ćwiczeń dla naszego psa.
WIZYTA U WETERYNARZA – oczywiście jest to podstawą, jest to również nasz obowiązek. Tylko weterynarz może odpowiednio dobrać leczenie dla naszego psa i nigdy nie powinniśmy przeciągać pójścia do przychodni weterynaryjnej.
Psia starość nie jest łatwa, ani dla nas, ani dla naszego ukochanego psa. Codzienne wykonywanie czynność zaczynają być dla psiaka barierą, z którą trudno jest mu sobie poradzić.
Dla nas to również nie jest łatwe, bo to przykry widok, ale skoro czasu nam ubywa, należy go spędzić z jak największą przyjemnością dla nas i psa! Siwa mordka i sztywny chód wcale nie oznacza, że nie można wyjść na łąkę, rozwinąć kocyka i wspólnie cieszyć się chwilą!